ŁUBIN ZÓŁTY Lupinus luteus
Łubin żółty należy do rodziny roślin strączkowych. Jest uprawiamy głównie na nasiona lub zieloną masę przeznaczoną na paszę dla zwierząt. Dobry do wysiewu także jesienią. To roślina poplonowa doskonała do przyorania. Dostarczana przez łubin żółty treściwa pasza białkowa w postaci nasion, jest najbardziej skoncentrowana, zawiera od 42-45% białka, i po ześrutowaniu może być zjadana przez wszystkie zwierzęta gospodarskie. W chwili obecnej wszystkie zarejestrowane odmiany łubinu żółtego w Polsce są odmianami o niskiej zawartości alkaloidów (poniżej 0,1%), co czyni je odmianami słodkimi. Prezentowany rodzaj jest rośliną gleb lekkich i nie znosi zbyt dużej ilości wapnia. Doskonale radzi sobie na glebach lekko kwaśnych. Wyróżnia go zdolność tworzenia głęboko rosnącego korzenia palowego, sięgającego nawet do 2 metrów. Łubin żółty pozwala na pobieranie wody oraz składników pokarmowych z głębszych warstw gleby, dzięki czemu rośliny posiadają większą odporność na suszę. Dodatkową cechą roślin motylkowych, w tym również łubinu żółtego, jest symbioza z bakteriami brodawkowymi z rodzaju Rhizobium, które wiążą azot z powietrza. To pozwala na samowystarczalność plantacji i braku potrzeby nawożenia azotowego. Jest pierwszorzędną rośliną przedplonową pod wszystkie rośliny w płodozmianie oraz pozostawia dużo materii organicznej i zasymilowanego azotu.
Norma wysiewu: 120-140 kg/ha
Łubin żółty należy do rodziny roślin strączkowych. Jest uprawiamy głównie na nasiona lub zieloną masę przeznaczoną na paszę dla zwierząt. Dobry do wysiewu także jesienią. To roślina poplonowa doskonała do przyorania. Dostarczana przez łubin żółty treściwa pasza białkowa w postaci nasion, jest najbardziej skoncentrowana, zawiera od 42-45% białka, i po ześrutowaniu może być zjadana przez wszystkie zwierzęta gospodarskie. W chwili obecnej wszystkie zarejestrowane odmiany łubinu żółtego w Polsce są odmianami o niskiej zawartości alkaloidów (poniżej 0,1%), co czyni je odmianami słodkimi. Prezentowany rodzaj jest rośliną gleb lekkich i nie znosi zbyt dużej ilości wapnia. Doskonale radzi sobie na glebach lekko kwaśnych. Wyróżnia go zdolność tworzenia głęboko rosnącego korzenia palowego, sięgającego nawet do 2 metrów. Łubin żółty pozwala na pobieranie wody oraz składników pokarmowych z głębszych warstw gleby, dzięki czemu rośliny posiadają większą odporność na suszę. Dodatkową cechą roślin motylkowych, w tym również łubinu żółtego, jest symbioza z bakteriami brodawkowymi z rodzaju Rhizobium, które wiążą azot z powietrza. To pozwala na samowystarczalność plantacji i braku potrzeby nawożenia azotowego. Jest pierwszorzędną rośliną przedplonową pod wszystkie rośliny w płodozmianie oraz pozostawia dużo materii organicznej i zasymilowanego azotu.
Norma wysiewu: 120-140 kg/ha
