KONICZYNA INKARNATKA – Trifolium incarnatum
Roślina jednoroczna. Może być uprawiana jako ozima lub jara, w siewie czystym albo w mieszankach z wyką ozimą i trawami. Daje jeden pokos zielonki, który przy siewie jesiennym zbiera się w drugiej połowie maja, a przy siewie wiosennym – w końcu lipca lub na początku sierpnia.
ODMIANA OPOLSKA
Odmiana ozima dorastająca do 40-80 cm wysokości o łodygach sztywnych, wzniesionych, bogato ulistnionych i miękko owłosionych. Kwiaty krwistoczerwone zebrane w kwiatostany – główki w kształcie wydłużonego i zaostrzonego stożka, przybierającego z czasem kształt walca. Roślina owadopylna, jednak wykazuje dużą zdolność wiązania nasion w następstwie samozapylenia. Owocem jest strąk jednonasienny. Nasiona jajowate, silnie błyszczące, żółto-brunatne, największe spośród uprawianych koniczyn (masa 1000 nasion – średnio 4,6 g). Najczęściej uprawia się ją jako poplon ozimy w siewie czystym oraz jako składnik mieszanek poplonowych z życicą wielokwiatową i wyką. Zarówno w stanie zielonym, jak również w postaci siana dostarcza paszy o bardzo dobrej wartości. Plony zielonej masy wahają się od 160-250 q/ha, siana 24-50 q/ha. Przy uprawie na nasiona uzyskuje się średnio 5 q/ha nasion i 20-30 q/ha słomy. Jest również doskonałym przedplonem znacznie podnoszącym żyzność gleby. Odmiana charakteryzuje się stosunkowo dużą odpornością na choroby. W niektórych latach jest atakowana przez plamistość zgorzelową lub mączniaka.
ZALECENIA UPRAWOWE
Wymagania glebowe i wybór przedplonu: Inkarnatka ma mniejsze wymagania wodne niż koniczyna łąkowa. Najlepiej udaje się na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Można ją uprawiać nawet na glebach piaszczystych, byle dostatecznie wilgotnych na wiosnę i niezbyt ubogich w składniki pokarmowe. Dobrym przedplonem są rośliny wcześnie schodzące z pola: rzepak, jęczmień ozimy, zielonki. Po pszenicy można ją uprawiać na zachodzie kraju.
Nawożenie mineralne: Nawożenie tylko potasem – do 120 kg/ha K2O i fosforem – do 80 kg/ha P2O5.
Siew: wiosną lub jesienią. Zalecana norma wysiewu: 20-30 kg/ha.
Pielęgnacja: W przypadku wystąpienia chwastów, można je zwalczać herbicydem Basagran, gdy rośliny osiągną wysokość 10-15 cm.
Zbiór: Zbiór przeprowadza się przed kwitnieniem. W fazie kwitnienia inkarnatka bardzo silnie drewnieje co znacznie obniża jej wartość pokarmową. W zależności od terminu siewu zbiór przeprowadza się pod koniec maja (siew jesienny) lub na przełomie lipca i sierpnia (siew wiosenny).
Roślina jednoroczna. Może być uprawiana jako ozima lub jara, w siewie czystym albo w mieszankach z wyką ozimą i trawami. Daje jeden pokos zielonki, który przy siewie jesiennym zbiera się w drugiej połowie maja, a przy siewie wiosennym – w końcu lipca lub na początku sierpnia.
ODMIANA OPOLSKA
Odmiana ozima dorastająca do 40-80 cm wysokości o łodygach sztywnych, wzniesionych, bogato ulistnionych i miękko owłosionych. Kwiaty krwistoczerwone zebrane w kwiatostany – główki w kształcie wydłużonego i zaostrzonego stożka, przybierającego z czasem kształt walca. Roślina owadopylna, jednak wykazuje dużą zdolność wiązania nasion w następstwie samozapylenia. Owocem jest strąk jednonasienny. Nasiona jajowate, silnie błyszczące, żółto-brunatne, największe spośród uprawianych koniczyn (masa 1000 nasion – średnio 4,6 g). Najczęściej uprawia się ją jako poplon ozimy w siewie czystym oraz jako składnik mieszanek poplonowych z życicą wielokwiatową i wyką. Zarówno w stanie zielonym, jak również w postaci siana dostarcza paszy o bardzo dobrej wartości. Plony zielonej masy wahają się od 160-250 q/ha, siana 24-50 q/ha. Przy uprawie na nasiona uzyskuje się średnio 5 q/ha nasion i 20-30 q/ha słomy. Jest również doskonałym przedplonem znacznie podnoszącym żyzność gleby. Odmiana charakteryzuje się stosunkowo dużą odpornością na choroby. W niektórych latach jest atakowana przez plamistość zgorzelową lub mączniaka.
ZALECENIA UPRAWOWE
Wymagania glebowe i wybór przedplonu: Inkarnatka ma mniejsze wymagania wodne niż koniczyna łąkowa. Najlepiej udaje się na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Można ją uprawiać nawet na glebach piaszczystych, byle dostatecznie wilgotnych na wiosnę i niezbyt ubogich w składniki pokarmowe. Dobrym przedplonem są rośliny wcześnie schodzące z pola: rzepak, jęczmień ozimy, zielonki. Po pszenicy można ją uprawiać na zachodzie kraju.
Nawożenie mineralne: Nawożenie tylko potasem – do 120 kg/ha K2O i fosforem – do 80 kg/ha P2O5.
Siew: wiosną lub jesienią. Zalecana norma wysiewu: 20-30 kg/ha.
Pielęgnacja: W przypadku wystąpienia chwastów, można je zwalczać herbicydem Basagran, gdy rośliny osiągną wysokość 10-15 cm.
Zbiór: Zbiór przeprowadza się przed kwitnieniem. W fazie kwitnienia inkarnatka bardzo silnie drewnieje co znacznie obniża jej wartość pokarmową. W zależności od terminu siewu zbiór przeprowadza się pod koniec maja (siew jesienny) lub na przełomie lipca i sierpnia (siew wiosenny).
