Owies to cenna roślina zbożowa ze względu na zastosowanie w żywieniu zwierząt, walory odżywcze dla ludzi i właściwości fitosanitarne w płodozmianach z udziałem zbóż. Szczególne znaczenie odgrywa w żywieniu koni. Stosunkowo wysoka zawartość białka 9,6–11,5% i tłuszczu 4,7% czynią go doskonałą paszą dla zwierząt roboczych i hodowlanych. Ostatnio upowszechniła się uprawa owsa na zieloną paszę, kiszonkę i susz zarówno w czystym siewie, jak i w mieszankach z roślinami strączkowymi.
Harnaś
Avena Sativa var. Harnaś
Z
łoty Medal POLAGRA - PREMIERY 2016 dla najlepszej polskiej odmiany owsa!
Rok rejestracji 2014
Szczególnie duża odporność na mączniaka prawdziwego, helmintosporiozę i septoriozę liści. Bardzo wysoka plenność na terenie całego kraju (w latach 2012–2013 - 102 % wzorca) Przeznaczony do uprawy na terenie całego kraju, na północno-zachodnio-nadmorskim obszarze uprawy owsa odmiana przewyższa plonowaniem najlepszą dotychczas uprawianą odmianę Bingo, na terenie środkowej Polski nie ustępuje jej w plonowaniu. Odmiana o późniejszym terminie kłoszenia, równomiernie dojrzewająca, żółtoziarnista. Masa 1000 nasion średnia, zawartość łuski na poziomie wzorca. Rośliny średniej wysokości o dobrej odporności na wyleganie( 7,5 w skali 9 stopniowej). Zalecana norma wysiewu: 400–500 nasion/m2 czyli 190–215 kg/ha.
Plonowanie owsa jarego HARNAŚ w rejonach glebowo-klimatycznych na tle wzorca (w % wzorca i dt*ha-1 w latach 2012 – 2013, dane COBORU), Odmiany wzorcowe: Krezus, Zuch, Bingo.
Owies nagi jary
MHR Harem
Avena Nuda var. MHR Harem
NOWOŚĆ !!! – rejestracja 2020
Owies nieoplewiony (nagi).
Doskonale plonująca w roku suchym.
Odporność na mączniaka prawdziwego i rdzę owsa wysoka do bardzo wysokiej, na helmintosporioze - wysoka, septoriozę liści – średnia.
Rośliny niskie charakteryzujące się dobrą odpornością na wyleganie.
Odmiana o wczesnym terminie wiechowania i średnim dojrzewania.
Wysoka zawartość białka – około 18% i tłuszczu – około 8% -doskonała wartość żywieniowa ziarna.
Tolerancja na zakwaszenie gleby bardzo dobra.
Owies MHR Harem jest plenniejszą odmianą nieoplewioną od odmiany Siwek, wzorca odmian nagoziarnistych.
Siwek
Avena Nuda var. Siwek
Owies nieoplewiony (nagi)
Odmiana o średnim terminie wiechowania i dojrzewania. Masa 1000 nasion wynosi ok. 27,8 g. Łuska stanowi 3,3%. Ziarno zawiera ok. 15,9% białka i 7,4% tłuszczu, a zatem więcej niż u odmian oplewionych. Podwyższona zawartość beta-glukanu w ziarnie owsa nagiego odgrywa ważną rolę w zapobieganiu miażdżycy - powoduje obniżenie stężenia LDL cholesterolu w surowicy krwi. Plon ziarna odmiany Siwek jest wyższy niż u innych odmian nieoplewionych o ok. 15%, a wzorcowym odmianom tradycyjnym ustępuje tylko o 5,5%. Wysokość roślin ok. 93 cm. Odporność na wyleganie wyższa od średniej z doświadczenia, podobnie odporność na mączniaka właściwego, helmintosporiozę i septoriozę liści. Odmiana przeznaczona do wysiewu na terenie calego kraju, przeciętnie tolerancyjna na zakwaszenie gleby. Zalecana obsada roślin: 400–550 szt/m2. Ilość wysiewu 145–185 kg/ha. Nie reaguje obniżką plonu na późniejszy wysiew.
Odmiany owsa nieoplewionego silnie reagują na nawożenie azotem, zarówno wzrostem plonu, jak i zwiększeniem zawartości białka w ziarnie.
Wymagania:
Owies udaje się na wszystkich glebach – od piaszczystych do gliniastych, pod warunkiem, że nie są to gleby zbyt suche. Owies ma bardzo duże wymagania wodne, dlatego też na glebach suchych daje mniejsze plony. Może być uprawiany na glebach zarówno o odczynie kwaśnym, jak i obojętnym. Plonuje wysoko na glebach kompleksu zbożowo-pastewnego mocnego.
Przygotowanie gleby:
Uprawę wykonuje się w dwóch terminach: jesienią i wiosną. Jesienią – w celu spulchnienia wierzchniej warstwy gleby, co sprzyja magazynowaniu wody przez okres zimy. Wiosną – w celu przygotowania gleby pod zasiew. Jesienią wykonuje się orkę przedzimową lub podorywkę i orkę przedzimową. Samą orkę stosuje się po roślinach późno schodzących z pola: burakach, ziemniakach i poplonach ścierniskowych. Po przedplonach zbieranych wcześniej, wykonuje się podorywkę z jej bronowaniem, a dopiero późną jesienią – orkę przedzimową. W celu maksymalnego ograniczenia strat wodnych w glebie wiosenne uprawy przedsiewne należy ograniczyć do niezbędnego minimum tzn. włóka + płytka uprawa agregatem (5–6 cm) lub wykonać bezpośrednio siew agregatem uprawowo-siewnym.
Nawożenie:
Wysokość nawożenia mineralnego zależna jest od przedplonu, zasobności gleby i przewidywanego plonu. Orientacyjne dawki nawozów powinny wynosić 50–90 kg N, 35–70 kg/ha P2O5 i 60–100 kg/ha K2O. Przyjmując nawożenie 90 kg/ha N, należy zastosować 2/3 dawki przedsiewnie i 1/3 pogłównie w fazie strzelania w źdźbło. Nawozy fosforowe i potasowe stosuje się przed siewem w całości. Muszą być dobrze wymieszane z warstwą orną gleby. Wśród roślin zbożowych owies ma największe wymagania w stosunku do magnezu (20–25 kg/ha MgO). Wapnowanie należy stosować regularnie, co 4 lata, w zmianowaniu stosując: na gleby cięższe – wapno palone, a na gleby lżejsze – wapniak mielony.
Siew:
Wczesny wysiew zapewnia roślinom więcej wody znajdującej się w glebie, przedłuża ich okres wegetacji, a tym samym okres pobierania pokarmów. Stąd też siewy jak najwcześniejsze są bardzo korzystne. Wśród zbóż jarych, pszenica i owies najsilniej reagują obniżeniem plonów na opóźniony siew. Siew owsa należy wykonać jak najwcześniej, zaraz po obeschnięciu roli. Opóźnienie terminu siewu poza pierwszą dekadę kwietnia powoduje obniżkę plonu ziarna. Prawidłowość ta nie dotyczy owsa nieoplewionego.
Zmianowanie:
Dla owsa dobrym przedplonami są: buraki cukrowe i pastewne, kukurydza uprawiana na ziarno i kiszonkę, późne odmiany ziemniaków, wieloletnie rośliny motylkowe przyorane późną jesienią, późno dojrzewające rośliny strączkowe, a także poplony ścierniskowe.